От време на време си спомням за теб.
Не изпитвам тъга,
Нито горест,
Нито гняв,
Дори и радост.
От време на време си спомням за теб
търся лика ти
И понякога, срещайки го се усмихвам,
а друг път отскоро се сепвам.
Не знам дали вече изпитвам любов,
Със сигурност няма омраза,
Запазвам си моето любопитство,
Но и моето бягство да бъда свободна.
Ако слънцето можеше да говори,
Щеше навярно по перваза си да чуеш
Дъждовно писмо
В някое измерение
В което щях да запазя
копнежа по тебе...
Няма коментари:
Публикуване на коментар